Naprawa podzespołów samochodowych metodami ślusarskimi

Mówiąc o pracach ślusarskich mamy na myśli przede wszystkim różnego rodzaju opracowanie metali metodą na zimno, która ma za zadanie nadać przygotowywanemu przedmiotowi odpowiedni wymiar, kształt, jak również chropowatość wierzchniej warstwy określonych warunkami technicznymi.

Obróbka ręczna

Obecnie nawet najbardziej nowoczesne zakłady w procesie technologicznym naprawy pojazdu samochodowego nie są w stanie pominąć całkiem sporej liczby operacji obróbki ręcznej. W głównej mierze chodzi o czynności ślusarskie takie jak piłowanie, gwintowanie, obróbka otworów, przecinanie, docieranie, skrobanie, łatanie, kołkowanie i tym podobne. Im warsztat naprawczy jest mniejszy, zaś naprawiane w nim sprzęty bardziej zróżnicowane, tym większy jest udział operacji ślusarskich w procesie naprawy.

Klasyfikacja prac ślusarskich

Można dokonać klasyfikacji prac ślusarskich przeprowadzanych w warsztatach naprawy pojazdów samochodowych na ogólnoślusarskie jak również typowych jedynie dla napraw konkretnych podzespołów samochodowych. Do grupy prac ogólnoślusarskich zakwalifikować można między innymi dopasowywanie w trakcie montażu elementów zbyt mało dopasowanych, a także dorabianie pojedynczych, trudno dostępnych podzespołów. Jako czynności typowe wykonywane podczas napraw części samochodowych podać można docieranie, łatanie, skrobanie czy kołkowanie.

Wykonywanie prac ślusarskich

I tak, docieranie bazuje na skrawaniu nader cienkiej warstwy metalu z wykorzystaniem proszków ściernych. W większości przypadków owy proszek jest składnikiem pasty do docierania. Docieranie wykorzystuje się w celu wypracowania gładkiej powierzchni oraz precyzyjnych wymiarów i kształtów nierzadko w zakresie ułamka milimetra. Skrobanie natomiast sprowadza się głównie do usuwania wzniesień z wierzchniej warstwy obrobionej przez skrawanie niewielkich rozmiarów warstwy metalu pry użyciu skrobaków. Dzięki zastosowaniu tej metody wypracować można przyleganie współpracujących powierzchni, głównie uszczelniających powierzchni kadłubów czy też pokryw. Płaskość powierzchni weryfikuje się przy użyciu płyty traserskiej. Kołkowanie wykorzystuje się w wypadku drobnych, niezbyt rozległych pęknięć kadłubów ewentualnie pokryw, kiedy naprawa metodami spawalniczymi jest niewykonalna. Przed przystąpieniem do kołkowania należy nawiercić otwory o średnicy od 3 do 5 mm na całej długości pęknięcia. Odległość między otworami powinna wynosić półtorej średnicy otworu. By uniknąć dalszego powiększania się pęknięcia w czasie naprawy najczęściej pierwsze otwory wykonuje się na jego skraju. W następnej kolejności otwory się gwintuje i dalej wkręca się w nie miedziane ewentualnie aluminiowe kołki gwintowane. Powinny one wystawać powyżej powierzchni ścianki z obydwu stron na wysokość mniej więcej 1,5 mm. Łatanie natomiast wykorzystuje się podczas regeneracji kadłubów oraz pokryw, w których pojawiły się znaczniejsze pęknięcia. Łata zrobiona jest elastycznej blachy aluminiowej bądź miedzianej o szerokości 2 do 3 mm. W następnej kolejności modelowana jest odpowiednio do powierzchni, do której ma zostać przytwierdzona za pomocą śrub lub nitów.

Grzegorz Kaczorkiewicz
28.11.2019