Sposoby napraw części samochodowych

Głównym celem przeprowadzania czynności naprawczych jest rewitalizacja niesprawnych albo wysłużonych podzespołów ich pierwotnych właściwości, zgodnych z wymaganiami technicznymi. W zależności od typu uszkodzenia, surowca z jakiego część została wykonana, jej kształtu, jak też możliwości zakładu korzysta się z różnorakich programów naprawczych.

Obróbka mechaniczna, spawanie

Do najpopularniejszych należy obróbka mechaniczna (skrawaniem i plastyczna). Ten rodzaj procesu naprawy części może być przeprowadzany przy użyciu maszyn lub ręcznie (metodami ślusarskimi). Oprócz tego do podstawowych metod regeneracji podzespołów samochodowych wliczyć można spawanie i napawanie, metodę metalizacji natryskowej, a także pokrywanie galwaniczne. Usuwanie usterek tymi sposobami bazuje na uzupełnieniu nową warstwą materiału jego niedoborów wytworzonych na skutek zużycia. Owa procedura naprawy nosi nazwę regeneracji.

Klejenie

Natomiast wśród bardziej nowatorskich metod naprawczych uwagę zwraca też metoda klejenia. Przyjmuje się, że klejenie metali jest o wiele bardziej praktyczne aniżeli ich zgrzewanie albo spawanie, z tego względu połączenia klejowe są coraz bardziej powszechne, i nierzadko zastępują standardowe metody łączenia materiałów.

Materiały kompozytowe

Jako przykład metody regeneracji elementów samochodowych najnowszej generacji można podać metodę nakładania warstw materiałów kompozytowych. W tym przypadku, zanim się ją rozpocznie należy powierzchnię regenerowanego podzespołu przygotować w analogiczny sposób, jak w przypadku klejenia, czy też metalizacji natryskowej. Materiał kompozytowy ( kompozyt ) stanowi element łączący dwóch ewentualnie większej ilości różnych nierozpuszczalnych w sobie materiałów. Parametry kompozytów są wyższej jakości aniżeli jego pojedynczych materiałów składowych. Materiał kompozytowy ma w swoim składzie osnowę oraz włókno. Osnowę mogą tworzyć metale (np. aluminium), ceramika, jak również polimery. Natomiast włókna, do których zaliczyć można na przykład grafit, szkło czy bor mogą być krótkie, długie czyli ciągłe a także mogą być zastąpione drobnymi cząstkami (proszkiem, płatkami). Kompozyt odznacza się największa odpornością i trwałością, kiedy jego włókna są ułożone równolegle do kierunku naprężenia. W przypadku dwuosiowego stanu naprężeń stosuje się laminaty, których włókna w warstwach przylegających do siebie są prostopadłe.

Grzegorz Kaczorkiewicz
30.09.2019